Catarsis
“Catarse”, ábrenos a mirada ao traballo destes catro artistas cuxo nexo é o enfoque das emociones a través del arte. A relación entre o artista ea súa obra, entre o pensamento e os procesos creativos, dan lugar ao diálogo e á convivencia de nove obras que compoñen a mostra que poderá verse na Galería de arte LUISA PITA desde o 20 de xaneiro ata o 3 de marzo 2023.
A xeometría ea cor, a observación da natureza e como o ser humano relaciónase con ella, son o punto de partida destes creadores, percibindo cada uno de los primeros a pintura como algo moi inspirado en evolución constante e fluida, que por distintos camiños: abstracción, xeometría ou figuración atópanse e dialogan en perfecta armonía.
Nas "Xeometrías Cromáticas" de Julio Bauzá (Uruguai, 1936), os protagonistas son os cubos de madeira calados que emergen y funcionan como soporte de vibrantes variaciones cromáticas. Grazas á pureza da cor, ao volumen y ao ritmo, o seu traballo en evolución constante é un singular estudo da liña ea cor.
Ningún caso de Ángela Mena(Sevilla, 1985) utiliza una xeometría y una abstracción para crear una obra de forma intuitiva mediante estudios de cor que se ordenan no espazo ata chegar á figuración. A súa obra “Niño” é unha homenaxe á natureza en todas sus súas formas e á súa capacidade de transformar calquera contorna á súa antollo. Diversas estructuras e cores conviven armoniosamente nesta serie que precede a “A forza da cor”, un paso adicional na procura dunha nova liña de traballo que no próximo mes de marzo mostrarase na súa primeira exposición individual na galería.
maría ortega estepa (Córdoba 1983) participa nesta exposición con dúas obras. “A Beleza” é un proxecto encargado pola revista ELLE con motivo do seu 75 aniversario, representando con páxinas coidadosamente recortadas conexiones interpersoais de amor e dor, como aneis de vida en paralelismo cos aneis das árbores, de lonxevidade que aos poucos van engrosando a figura xeométrica del círculo. En na obra “Cosmos. A Harmonía” elabora unha paisaxe que explora o mundo interior dando paso á imaxinación e ao recordo, mediante formas xeométricas que foron parte integral do seu traballo durante moitos anos.
Na obra de David Planas (O negrito cimarrón, Cuba 1976) o papel toma o protagonismo, o uso delicado da cor e as diferentes texturas e unha estudada composición conforme unha obra rica en matices, que se complementa cunha escultura de estruturas sutilmente dispostas cun marcado carácter infantil e onírico.
